KIT VAKİT




               Bir vakittir, tan yeri sanki omuzlarımda . Öyle bir vakittir ki evren sanki benden bağımsız,
  ben benden bağımsız. Yine bir vakit göğü deler haykırışlarım en sessiz nidalarımla. Ederi olmayan      ne varsa bakışlarımda, kayboldu bu gece ıssız anlamlarda . Kahpe bir düzende boğulan hayallerimiz
  kaldı bu bembeyaz sayfada. Yarı yolda mı yoksa yolun sonunda mı kaldı sevdiğim ne varsa.


              Sesler var içimde susmayan, lanet okuduğum tarzda. Nasıl tutunurum şimdi hayata diye girdiğim kavşaklardan bunalmış bir ruh var hapsolan bedenime. Avucunu semaya açıp ağzını açamayan , geldiği yere seslenemeyen bir güruh hücre topluluğuna dönmüş hisseden , kendini hiç bir yere koyamayan biri. İyice vasıflı bir hissiyat olmaya başladı bu durum bendimde. Bütün gücüm ve umudumla tekrar koşuyorum bu savaşa ama kimin için savaştığım yok ortada , sonuç alamıyorum. Anlatamıyorum ne kendime ne başkasına , neyim nasılım ne oldum neredeyim , hangi ücra köşede nefessiz kaldı aşka dair adadığım hislerim.


            Kısmen bilirdim ben bu işin sonunu. İnanırdım harfiyen gözünden süzülene edepsizce. Süzerdim şöyle bir zaten almış gözle, bulurdum kalbime giden yolu her seferde.  Umuttu her hareketin yaşanan ne varsa geçmişte. Kaldı kalacak, oldu olacak derken geçti seneler kaldı keder.     


             Tekil kaldı ifadelerim , en derinden derine acı bir şekilde. Hatıram oldu eskittiklerin tekrar kullanılamaz bir biçimde. Sefil olacak yeminlerim , bir daha tutulamayacak eziklikte. Bitap ki bedenim , yaşama heves etmeyen bir araya gelmiş milyonlarca hücre ederinde. Miyop bir algı içerisinde köreldi gözlerimin içine bakarak söylediklerin hani o kadın nerede? Bir sanrı kurutuyor yeşerttiğim filizleri, elim kolum bağlı bir biçimde . Halim mi bu halüsinasyon bu mu, işte öyle şizofrenik bir düşüncede, kırılıyorum bir cam parçası gibi her yere. Çok irtifa kaybettim çakılmak bu işin kaderinde.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Asal Masal

   Bir varmış bir yokmuş... Çocuk masallarından kalan cümle girişlerinin ederi varlığın. Kulağımda bir şarkı tekrarlanıyor.Tezatlık bu ya; yokluğunda varlığını arıyor. Tüm günahlarını kucaklamışcasına sarılıyor yıldızlar, yüzünün anılarımda ki parlaklığına. Çiğ düşmüş soğuk yalnızlıklarım bölünüyor sen ve sensizliklere. Kaybolan güneşimin yerine hatıralarının tesellisi tesir ediyor hücrelerime. Bir yangın yeri bellenmiş yüreğim, ne kadar doysa da acılara hükmedemiyorum seni oradan alıkoymaya.     Evvel zaman içinde kalp yaman bir dert içinde sözler tellal, duygular virane iken bir yoksulluk varmış. Bir mirasın peşinde boğuşan gönlüm hep sensiz. Bundan mütevellit sen meteliksizliği. Keyfekeder hasretliğin omuzlarımda miras kalmış yıllanmış tedarik edemediğim namert senlilik . Tenim öyle buruş buruş ki, ifadelerim bile kaybolmuşken senin izlerine hala nasıl rastlayabilirdim. Ben anlattıkça beni anlamayan bendim içimdeki her kor ateşe kör olmuşcasına daha da ...
Devamı

MUTSUZ MUT

  Her şey. Cümlesi benim için tek bir nesne, tek bir özne, tek bir fiil ifade ediyordu hepsi aynı olacak bir biçimde sen… Peki ya senin fıtratında nerede benli izler? Mesken edindiğim hangi organından kovuldu bendim. Artık tasviri bile zor geliyor. Karanlıklarım şafaklardan bir haber, içimde kararan umutlar muttan bitap yine her şey kendi çapında bertaraf.   Uçsuz bir hayal değildi ki usulsüzce kendimi adadığım. Sebeplendiğim zerrelerine kendimden de biraz pay aradığım. Bozuk bir lehçeyle arıyor şimdi seni sesim . Eşim derdim, şimdi ise eşsiz bir derdin beşiğindeyim. Tek bir şey lazımken eksik hissettiklerime, tekbirler bile eksildi korku sükunetlerimde. İtiraz edemiyorum yalnızlıklarıma, sanki bakışlarım bile bana ait değil, aldığım nefesin bile tadı farklı, tanıyamıyorum kulağıma ilişen sesleri, uyuşmuş bozulmuş kalbimin akorları. O kadar yoksun ki, kendimden bile yoksun kalmışım...   Uzaklıkların tuzaklarına kaptırmışım yüreğimi, hüzün sanki hep pusuda. Pusulamın ...
Devamı

KIRK AKILLI BİR DELİ

Resim
                   Sevmek ne uzun bir kelime. Bir yüzü ezbere bilip her karışını ama her gün gördüğünde heyecanlanmak gibi. Nasıl söyler nasıl yapar bildiğin, tahmin edebildiğin halde her hareketini sabırsızlıkla izlemek gibi.                    Sevmek zor bir kelime. Fırtınanın ortasında kanatları sırılsıklam olmuş bir serçenin yuva yapmaya kanat çırpması gibi. Gökten bereket yağarken evini terk etmek zorunda kalan solucanlar gibi.                   Sevmek en bahtsız kelime. Sonunu bile bile her şeyi kendinle kıyaslayıp, kendine olan inancı başka birine de sergilemek gibi.  Bir elin cebinde diğer elin onun elinde ayaza dimdik durmaya çalışmak gibi.                   Sevmek ilaç gibi bir kelime. Bilmediğin, duymadığın en uzun fermanlarda derman bulmuşcasına sevinmek gibi. Bir kaç sayf...
Devamı