KIT VAKİT
Bir vakittir, tan yeri sanki omuzlarımda . Öyle bir vakittir ki evren sanki benden bağımsız, ben benden bağımsız. Yine bir vakit göğü deler haykırışlarım en sessiz nidalarımla. Ederi olmayan ne varsa bakışlarımda, kayboldu bu gece ıssız anlamlarda . Kahpe bir düzende boğulan hayallerimiz kaldı bu bembeyaz sayfada. Yarı yolda mı yoksa yolun sonunda mı kaldı sevdiğim ne varsa. Sesler var içimde susmayan, lanet okuduğum tarzda. Nasıl tutunurum şimdi hayata diye girdiğim kavşaklardan bunalmış bir ruh var hapsolan bedenime. Avucunu semaya açıp ağzını açamayan , geldiği yere seslenemeyen bir güruh hücre topluluğuna dönmüş hisseden , kendini hiç bir yere koyamayan biri. İyice vasıflı bir hissiyat olmaya başladı bu durum bendimde. Bütün gücüm ve umudumla tekrar koşuyorum bu savaşa ama kimin için savaştığım yok ortada , sonuç alamıyorum. Anlatamıyoru...