İNSAN SAN
Kefaretini ödeyemeyeceğim bu dünya hapishanesinin. Şık bir planım yok yaşama dair. İflas etmiş duygularım bir veresiye sevgiyi daha kaldıramayacak muhasebede. Sıradanlaşmaya yüz tutmuş sabah ve akşamlar arasında takılı kalacak nefes alışverişlerim. Aslında madden edersizdi sahip olmak istediklerim, edindiklerim ise kıyamet alameti gibi çöktü göğsüme. Umut mu? O yüzden alamet dedim henüz kıyamet başlamadı, umut hep bir beklentide hep bir serzenişte hep bir köşemde yanan alev gibi . Umuda sarılsam yanar bedenim , umuda sırt dönsem donar hayallerim. Yahu neydi benim adım, cinsiyetten uzak, ırktan meşru, vasıftan daha sade , neydi benim yaratılışım insan mı ? Koca bir sanrıya hizmet eden gaye sirkülasyonu gibi anlıyor beynim bu durumu artık. Bir bakıyorsun ufak bir edada çoğalmış sevinçler , bir bakıyorsun bir veda da harcanmış verilen hayati emekler. Kabullenmemeye çalışmaktan, farklı bir şeyler başarılab...