İNSAN SAN



                    Kefaretini ödeyemeyeceğim bu dünya hapishanesinin. Şık bir planım yok yaşama dair. İflas etmiş duygularım bir veresiye sevgiyi daha kaldıramayacak muhasebede. Sıradanlaşmaya yüz tutmuş sabah ve  akşamlar arasında  takılı kalacak nefes alışverişlerim. Aslında madden edersizdi sahip olmak istediklerim, edindiklerim ise kıyamet alameti gibi çöktü göğsüme. Umut mu? O yüzden alamet dedim henüz kıyamet başlamadı, umut hep bir beklentide hep bir serzenişte hep bir köşemde yanan alev gibi . Umuda sarılsam yanar bedenim , umuda sırt dönsem donar hayallerim. Yahu neydi benim adım, cinsiyetten uzak, ırktan meşru, vasıftan daha sade , neydi benim yaratılışım insan mı ? Koca bir sanrıya hizmet eden gaye sirkülasyonu gibi anlıyor beynim bu durumu artık. Bir bakıyorsun ufak bir edada çoğalmış sevinçler , bir bakıyorsun bir veda da harcanmış verilen hayati emekler. Kabullenmemeye çalışmaktan, farklı bir şeyler başarılabilir inancından, basitlikten uzak kalınıp özgün olunabilir idealistliğinden, kendi yoluna adanmaya hizmet etmeye çalışmaktan ya elimde bir şey kalmadı ya anlaşılamadım ya da yalnız kaldım. Kendi kendimi yiyor içim sanki yavaş yavaş  bir ötenazi gibi. Kabullenip, sıradanlığı seçip, özgün olma iradesini bir kenara bırakıp, hangi yolda olduğumun bir önemi olmadan mı devam etmeli bu hayat bundan sonra...


                    Minimal derecede bir ambargo uygulanmış gibi kaderime. Bedenim harekete geçse zihnim olduğu yerde, zihnim yol alsa duygularım çoktan çürümüş, tüm organizma birliğime seslenip hadi bir daha bu sefer olacak bu sefer elde edeceğiz desem de bu tekrarlarında sonucu hiç değiştirmediğini bilen beynim çoktan mucizelere olan inancını mantıkla doldurmuş. Kelimelerime yapıştı elim kolum bağlı deyimi. Sindirmemek için  sergilediğim onca gayrete yenilmek üzereyim . Bir el uzansa çekip kurtarsa beni bu varoluş düzeninden arkama bakmadan gideceğim. Kolaya kaçmaktan ziyade bir daha kaybetmek istememek, olmak istediğim gibi bitirmek bu hikayeyi. Kaçınılmaz son literatürüne bir yenisini daha eklemek orayı çoğaltmaz ama beni ben  yapan ne varsa azaltır, azaltarak yok eder.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Asal Masal

   Bir varmış bir yokmuş... Çocuk masallarından kalan cümle girişlerinin ederi varlığın. Kulağımda bir şarkı tekrarlanıyor.Tezatlık bu ya; yokluğunda varlığını arıyor. Tüm günahlarını kucaklamışcasına sarılıyor yıldızlar, yüzünün anılarımda ki parlaklığına. Çiğ düşmüş soğuk yalnızlıklarım bölünüyor sen ve sensizliklere. Kaybolan güneşimin yerine hatıralarının tesellisi tesir ediyor hücrelerime. Bir yangın yeri bellenmiş yüreğim, ne kadar doysa da acılara hükmedemiyorum seni oradan alıkoymaya.     Evvel zaman içinde kalp yaman bir dert içinde sözler tellal, duygular virane iken bir yoksulluk varmış. Bir mirasın peşinde boğuşan gönlüm hep sensiz. Bundan mütevellit sen meteliksizliği. Keyfekeder hasretliğin omuzlarımda miras kalmış yıllanmış tedarik edemediğim namert senlilik . Tenim öyle buruş buruş ki, ifadelerim bile kaybolmuşken senin izlerine hala nasıl rastlayabilirdim. Ben anlattıkça beni anlamayan bendim içimdeki her kor ateşe kör olmuşcasına daha da ...
Devamı

MUTSUZ MUT

  Her şey. Cümlesi benim için tek bir nesne, tek bir özne, tek bir fiil ifade ediyordu hepsi aynı olacak bir biçimde sen… Peki ya senin fıtratında nerede benli izler? Mesken edindiğim hangi organından kovuldu bendim. Artık tasviri bile zor geliyor. Karanlıklarım şafaklardan bir haber, içimde kararan umutlar muttan bitap yine her şey kendi çapında bertaraf.   Uçsuz bir hayal değildi ki usulsüzce kendimi adadığım. Sebeplendiğim zerrelerine kendimden de biraz pay aradığım. Bozuk bir lehçeyle arıyor şimdi seni sesim . Eşim derdim, şimdi ise eşsiz bir derdin beşiğindeyim. Tek bir şey lazımken eksik hissettiklerime, tekbirler bile eksildi korku sükunetlerimde. İtiraz edemiyorum yalnızlıklarıma, sanki bakışlarım bile bana ait değil, aldığım nefesin bile tadı farklı, tanıyamıyorum kulağıma ilişen sesleri, uyuşmuş bozulmuş kalbimin akorları. O kadar yoksun ki, kendimden bile yoksun kalmışım...   Uzaklıkların tuzaklarına kaptırmışım yüreğimi, hüzün sanki hep pusuda. Pusulamın ...
Devamı

KIRK AKILLI BİR DELİ

Resim
                   Sevmek ne uzun bir kelime. Bir yüzü ezbere bilip her karışını ama her gün gördüğünde heyecanlanmak gibi. Nasıl söyler nasıl yapar bildiğin, tahmin edebildiğin halde her hareketini sabırsızlıkla izlemek gibi.                    Sevmek zor bir kelime. Fırtınanın ortasında kanatları sırılsıklam olmuş bir serçenin yuva yapmaya kanat çırpması gibi. Gökten bereket yağarken evini terk etmek zorunda kalan solucanlar gibi.                   Sevmek en bahtsız kelime. Sonunu bile bile her şeyi kendinle kıyaslayıp, kendine olan inancı başka birine de sergilemek gibi.  Bir elin cebinde diğer elin onun elinde ayaza dimdik durmaya çalışmak gibi.                   Sevmek ilaç gibi bir kelime. Bilmediğin, duymadığın en uzun fermanlarda derman bulmuşcasına sevinmek gibi. Bir kaç sayf...
Devamı