TEMENNİ EMEN
Kalem kalem ifadesizlik ve karmaşa ile süslenmiş berhudar hislerin ham eserlerine nail olmuş bir gün daha. Yıllar geçti sanki dünden bu tarafa takvimimde . Sesin hala hissedebildiğim en yakın yerde yankılanıyor. Kendi kendime savruluyor isyanlarım takatsizlik almış başını gidiyor zannımda daha henüz yeni ayrılıklarım ,iğneliyor sözlerimi özünden öte kalıyor gözlerim. Kırık beklentilerim batıyor batan her güneşle bedenime. Eskitemedim bu hüznü hücrelerimde . Antiseptik bir bulgu niteliğin tıbben kuramlarımda . Kısır bir paradoksun içine hapsolmuş kaderim. Ciğerlerim yetmiyor nefes almaya eksildikçe eksikliklerim sanki daha da düm düze bir olgu içinde yalnızlıklar yalnız kalıyor hayat ederimde . Tuhaf bir tat var içimde . Galaksiler arası kadar hissettiğim uzaklıklar gem vuruyor gam tutmuş anılarıma akabinde biriken hasretin kanıları belli belirsiz sivriliyor tümcelerimde. Sanki bir nano zaman öncesinden bir nano zaman sonrasında spekülasyon olarak ...