TEMENNİ EMEN

   Kalem kalem ifadesizlik ve karmaşa ile süslenmiş berhudar hislerin ham eserlerine nail olmuş bir gün daha. Yıllar geçti sanki dünden bu tarafa takvimimde . Sesin hala hissedebildiğim en yakın yerde yankılanıyor. Kendi kendime savruluyor isyanlarım takatsizlik almış başını gidiyor zannımda daha henüz yeni ayrılıklarım ,iğneliyor sözlerimi özünden öte kalıyor gözlerim. Kırık beklentilerim batıyor batan her güneşle bedenime. Eskitemedim bu hüznü hücrelerimde . Antiseptik bir bulgu niteliğin tıbben kuramlarımda . Kısır bir paradoksun içine hapsolmuş kaderim.  Ciğerlerim yetmiyor nefes almaya eksildikçe eksikliklerim sanki daha da düm düze bir olgu içinde yalnızlıklar yalnız kalıyor hayat ederimde .

   Tuhaf bir tat var içimde .  Galaksiler arası kadar hissettiğim uzaklıklar gem vuruyor gam tutmuş anılarıma akabinde biriken hasretin kanıları belli belirsiz sivriliyor tümcelerimde. Sanki bir nano zaman öncesinden bir nano zaman sonrasında spekülasyon olarak geçen her birim zamanın tükenişliği  yarım asır kadar tesir etmiş kırışıklıklarıma. Tabip aramaktansa tasvip ister derin derin yaralarım sen tarafından. Anlatamadığım seninle yaşlandıramadığım o kadar kara deliklerim var ki sayfalarımda, her anı antikalaştıkça boğulan ses tonum hayallerime işliyor siyah siyah...

   Kana  kana içtiğim  ve günah bellediğim sensizlikten yana yana geçti içim bir uykusuzlukta . Güzel bir rüyaya daldı kuruntularım. Güneş miydi günü mü aydınlatan gülden öte bellediğim yüzün müydü
yüzüme yansıyan aydınlık. Üşümüyordu ellerim ilk defa , titremiyordu sesim, omzumda hafif ağırlığın kaldırıyordu sırtımdan sorumlulukları, unutuyordu beynim dünyayı senin etrafında döndükçe uydularım. Uyanmak kısıtlı kısık, kasıtlı kasılmış günün demagojisini kaldıramamak mıydı yoksa her rüyanın bizim gibi sonunun olmasından korkmak mıydı ?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Asal Masal

   Bir varmış bir yokmuş... Çocuk masallarından kalan cümle girişlerinin ederi varlığın. Kulağımda bir şarkı tekrarlanıyor.Tezatlık bu ya; yokluğunda varlığını arıyor. Tüm günahlarını kucaklamışcasına sarılıyor yıldızlar, yüzünün anılarımda ki parlaklığına. Çiğ düşmüş soğuk yalnızlıklarım bölünüyor sen ve sensizliklere. Kaybolan güneşimin yerine hatıralarının tesellisi tesir ediyor hücrelerime. Bir yangın yeri bellenmiş yüreğim, ne kadar doysa da acılara hükmedemiyorum seni oradan alıkoymaya.     Evvel zaman içinde kalp yaman bir dert içinde sözler tellal, duygular virane iken bir yoksulluk varmış. Bir mirasın peşinde boğuşan gönlüm hep sensiz. Bundan mütevellit sen meteliksizliği. Keyfekeder hasretliğin omuzlarımda miras kalmış yıllanmış tedarik edemediğim namert senlilik . Tenim öyle buruş buruş ki, ifadelerim bile kaybolmuşken senin izlerine hala nasıl rastlayabilirdim. Ben anlattıkça beni anlamayan bendim içimdeki her kor ateşe kör olmuşcasına daha da ...
Devamı

MUTSUZ MUT

  Her şey. Cümlesi benim için tek bir nesne, tek bir özne, tek bir fiil ifade ediyordu hepsi aynı olacak bir biçimde sen… Peki ya senin fıtratında nerede benli izler? Mesken edindiğim hangi organından kovuldu bendim. Artık tasviri bile zor geliyor. Karanlıklarım şafaklardan bir haber, içimde kararan umutlar muttan bitap yine her şey kendi çapında bertaraf.   Uçsuz bir hayal değildi ki usulsüzce kendimi adadığım. Sebeplendiğim zerrelerine kendimden de biraz pay aradığım. Bozuk bir lehçeyle arıyor şimdi seni sesim . Eşim derdim, şimdi ise eşsiz bir derdin beşiğindeyim. Tek bir şey lazımken eksik hissettiklerime, tekbirler bile eksildi korku sükunetlerimde. İtiraz edemiyorum yalnızlıklarıma, sanki bakışlarım bile bana ait değil, aldığım nefesin bile tadı farklı, tanıyamıyorum kulağıma ilişen sesleri, uyuşmuş bozulmuş kalbimin akorları. O kadar yoksun ki, kendimden bile yoksun kalmışım...   Uzaklıkların tuzaklarına kaptırmışım yüreğimi, hüzün sanki hep pusuda. Pusulamın ...
Devamı

KIRK AKILLI BİR DELİ

Resim
                   Sevmek ne uzun bir kelime. Bir yüzü ezbere bilip her karışını ama her gün gördüğünde heyecanlanmak gibi. Nasıl söyler nasıl yapar bildiğin, tahmin edebildiğin halde her hareketini sabırsızlıkla izlemek gibi.                    Sevmek zor bir kelime. Fırtınanın ortasında kanatları sırılsıklam olmuş bir serçenin yuva yapmaya kanat çırpması gibi. Gökten bereket yağarken evini terk etmek zorunda kalan solucanlar gibi.                   Sevmek en bahtsız kelime. Sonunu bile bile her şeyi kendinle kıyaslayıp, kendine olan inancı başka birine de sergilemek gibi.  Bir elin cebinde diğer elin onun elinde ayaza dimdik durmaya çalışmak gibi.                   Sevmek ilaç gibi bir kelime. Bilmediğin, duymadığın en uzun fermanlarda derman bulmuşcasına sevinmek gibi. Bir kaç sayf...
Devamı