Doğmamış Dogma


  İçimde bir fırtına hasretle bulanık, günlerden bir nur indi gökyüzünden lakin benim hicazım kabarık. Erişemediğim ilk lütuf mu geç kaldığım son güruh an mı, kararı kısmeti ilk defa bugün benim elimde olmayacak. Sitemin mecrasına hercai bir yürek günlerini yıllar gibi harcamış , bir kelamından uzak sanki yıllarca yaşamış. Gel gelelim ki sırf ırksal bunalımlarla insanoğlu insanlığının yerini külfet devralmış , sevdalar aşklar sevgiler bu yüzden kararık. Edilen yeminler verilen sözler bir sorumluluktan öte kin misali şişmiş içimizde, arkasında durabilene madalya misali sadece anılar kalmış elinde. Hangimizin kararı ki bir rahimde yeşillenmek, hangimizin kavgası ki kaderle olan bağı sadece seçimlerinden ibaret , hangimiz hangi herhangi bir bütünlükte çıkarsız bir bütün olabiliriz? Sebebi ise sevdiğimiz damarlardan akan kanın tıka basa kavuşulamayacak özlemlerle kapanması veya o damarların tam arşa sıçrayan sevgilerinin yetişecek iken yarım kalması. İşte olayın soyut fizikten somut göğüs ağrılarına nakşettiği, iki yarımın bir tam etmediği paradoks bir noktadayız.

 Kim bilir ne sevgiler dünyaya geldi ne sevgiler bu dünyadan gitti. Varken sarılamadığının her hayali kaç kere yokken tükendi. Tam oldu derken defalarca bodozlamalarımızın en sert halleri kaç kere bizi yenmeye heves etti. Kaç burukluk kaç hayali bıraktı içimizde , ne ötenaziler gerçekleşti duygularımızda ne intihar süsü verildi göz yumduklarımıza. Kimisi sıfat oldu sözlerimize kimisi sadece nesne kimisi ise gizli özne kaldı satırlarımızda. Neden bu içimizdeki hararet yapmış yaslar , neden sararmış hayata işlediğimiz nakışlar. Nerede ne zaman kendine pay çıkaracak bu hayırsızlar.

 Bugün sesim varmadı örs ve üzengi arasındaki koridorlarına. Bugün var oldun bugün ölecekmiş gibi yaşa...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Asal Masal

   Bir varmış bir yokmuş... Çocuk masallarından kalan cümle girişlerinin ederi varlığın. Kulağımda bir şarkı tekrarlanıyor.Tezatlık bu ya; yokluğunda varlığını arıyor. Tüm günahlarını kucaklamışcasına sarılıyor yıldızlar, yüzünün anılarımda ki parlaklığına. Çiğ düşmüş soğuk yalnızlıklarım bölünüyor sen ve sensizliklere. Kaybolan güneşimin yerine hatıralarının tesellisi tesir ediyor hücrelerime. Bir yangın yeri bellenmiş yüreğim, ne kadar doysa da acılara hükmedemiyorum seni oradan alıkoymaya.     Evvel zaman içinde kalp yaman bir dert içinde sözler tellal, duygular virane iken bir yoksulluk varmış. Bir mirasın peşinde boğuşan gönlüm hep sensiz. Bundan mütevellit sen meteliksizliği. Keyfekeder hasretliğin omuzlarımda miras kalmış yıllanmış tedarik edemediğim namert senlilik . Tenim öyle buruş buruş ki, ifadelerim bile kaybolmuşken senin izlerine hala nasıl rastlayabilirdim. Ben anlattıkça beni anlamayan bendim içimdeki her kor ateşe kör olmuşcasına daha da ...
Devamı

MUTSUZ MUT

  Her şey. Cümlesi benim için tek bir nesne, tek bir özne, tek bir fiil ifade ediyordu hepsi aynı olacak bir biçimde sen… Peki ya senin fıtratında nerede benli izler? Mesken edindiğim hangi organından kovuldu bendim. Artık tasviri bile zor geliyor. Karanlıklarım şafaklardan bir haber, içimde kararan umutlar muttan bitap yine her şey kendi çapında bertaraf.   Uçsuz bir hayal değildi ki usulsüzce kendimi adadığım. Sebeplendiğim zerrelerine kendimden de biraz pay aradığım. Bozuk bir lehçeyle arıyor şimdi seni sesim . Eşim derdim, şimdi ise eşsiz bir derdin beşiğindeyim. Tek bir şey lazımken eksik hissettiklerime, tekbirler bile eksildi korku sükunetlerimde. İtiraz edemiyorum yalnızlıklarıma, sanki bakışlarım bile bana ait değil, aldığım nefesin bile tadı farklı, tanıyamıyorum kulağıma ilişen sesleri, uyuşmuş bozulmuş kalbimin akorları. O kadar yoksun ki, kendimden bile yoksun kalmışım...   Uzaklıkların tuzaklarına kaptırmışım yüreğimi, hüzün sanki hep pusuda. Pusulamın ...
Devamı

KIRK AKILLI BİR DELİ

Resim
                   Sevmek ne uzun bir kelime. Bir yüzü ezbere bilip her karışını ama her gün gördüğünde heyecanlanmak gibi. Nasıl söyler nasıl yapar bildiğin, tahmin edebildiğin halde her hareketini sabırsızlıkla izlemek gibi.                    Sevmek zor bir kelime. Fırtınanın ortasında kanatları sırılsıklam olmuş bir serçenin yuva yapmaya kanat çırpması gibi. Gökten bereket yağarken evini terk etmek zorunda kalan solucanlar gibi.                   Sevmek en bahtsız kelime. Sonunu bile bile her şeyi kendinle kıyaslayıp, kendine olan inancı başka birine de sergilemek gibi.  Bir elin cebinde diğer elin onun elinde ayaza dimdik durmaya çalışmak gibi.                   Sevmek ilaç gibi bir kelime. Bilmediğin, duymadığın en uzun fermanlarda derman bulmuşcasına sevinmek gibi. Bir kaç sayf...
Devamı