BAYAT HAYAT

   Bir gün daha eksik ama bir gün daha sona yakın olabildiğin tek somut gerçekliktir hayat. Tükettikçe her türlü kavramları, çoğalabildiğin tek kurumdur hayat tecrübesi . Edinebildiğin yokluklardan hangisine ne kadar sahip olabileceğini seçemezken birde ortada gerçekten sahip olmadığın kanısına mahkum kader olgusu düzeni bozar. İki tür aşk da nasıl oluyorda bunların kümesinin dışında kalabiliyor. Aşk her dilde farklı okunur, her zihinde farklı tasvir edilir, her hissiyatta farklı lanse edilir şayet tek gerçeği saflığı olsa gerek.

   Tezahüratsız bir tezat seslenişleri düşüncelerimin tesiri. Ne taraftan bakarsam bakayım, kendimi alıkoyamadığım noktanın hep ağırlık merkezindeyim. Aşk deyince sarılıp bırakamadığım üveyik bir yavru içimde. Buna bağlanmak körü körüne istemli olunca mantıklı,,, karşılık görebilme hayali olacak kadar kahırlı, herşeyini adayacak kadar namlı,değecek biri olunca anlamlı oluyordu...

   Yaşadıkça seviyordum seni. Yaklaşıyordum çünkü benim olduğun güne. Ebediyetten korkardı yüreğim bu sebepten. Artan yaşımdan eksiltiyorum yalnızlıklarımı gün be gün . Çizmediğim takvim, karalamadığım sayfa, çentiklemediğim duvar kalmasada. Bir zayiatın peşinde seyyiatlarla  ilerler gibi bendimin kalıntıları bıraktıkların içimde yarım yarım. Sorarım hesabını yarın diyemeyecek kadarda acizim . Sanırsın güçsüzlükten. Evet bir güçsüzlük söz konusu ama sana karşı değil yarının gerçek sahibine karşı. Çünkü bilemem yarına vadem var mı yoksa tükenir miydi içimde ki adem...

  Baksana bir kördüğüm bu içime ilmek ilmek ördüğüm ve sonradan gördüğüm bir serzeniş. Talihsiz salih emellerimin amellerime karışamamasının dergahı kalbim. Başarısız arsız suskunluklarımın kârsız teveccühleri  yârsız kalmış. Kalıntı tortulanmış hitaplarım alıntılardan ibaret, bitap kitap eserlerle beşer hülyaların fulyaları eksik kalmış bahçelerim de, almış bendim kendimi sığ köşelerine, döşemeleri üzerime yürüyor odamın, kafamda ürüyor kefaletsiz sefalet kurgular burgu misali bedenimi deliyor, vurgular fütursuz kalıyor anlamlarımda, alıyor beni benliğin enli anılarına, kanılar hipotezlerden ibaret baretsiz fikirlerle aşınıyor hatıralar beynimde, kaşınıyor sefilliğim adanarak yoluna iyice, fiilerimde gizli özneler senli izlerle süsleniyor , üsleniyor sensizlik her zulümleri, üflemekten küflendi artık artık kalan sen ifadeleri, faidesiz aslında bu sitem , tem eksilmiş kalemimden alem sefir beklerken benden, ekleyemediklerim saffet sevklerini büyüklük yap da sen affet, zevklerim karardı,  hayat zerrelerimde sen varken gözlerim hep seni arardı, yazlar bile güz gibi sarardı, hatırla ben unutmadım kolların beni nasıl sarardı, asıl asil gözlerin  beynimi yorardı, sözlerinin ziyadesi iadesiz kalırdı hislerimden öte,ziyaret etmedikçe kastı zulümlerin sevdamı, hiç diyen olmadı mı sana sev bu adamı, iç çekmek yerine ekmek varken bayat hayatıma taze filizlenmiş sevgi tomurcuklarını...
 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Asal Masal

   Bir varmış bir yokmuş... Çocuk masallarından kalan cümle girişlerinin ederi varlığın. Kulağımda bir şarkı tekrarlanıyor.Tezatlık bu ya; yokluğunda varlığını arıyor. Tüm günahlarını kucaklamışcasına sarılıyor yıldızlar, yüzünün anılarımda ki parlaklığına. Çiğ düşmüş soğuk yalnızlıklarım bölünüyor sen ve sensizliklere. Kaybolan güneşimin yerine hatıralarının tesellisi tesir ediyor hücrelerime. Bir yangın yeri bellenmiş yüreğim, ne kadar doysa da acılara hükmedemiyorum seni oradan alıkoymaya.     Evvel zaman içinde kalp yaman bir dert içinde sözler tellal, duygular virane iken bir yoksulluk varmış. Bir mirasın peşinde boğuşan gönlüm hep sensiz. Bundan mütevellit sen meteliksizliği. Keyfekeder hasretliğin omuzlarımda miras kalmış yıllanmış tedarik edemediğim namert senlilik . Tenim öyle buruş buruş ki, ifadelerim bile kaybolmuşken senin izlerine hala nasıl rastlayabilirdim. Ben anlattıkça beni anlamayan bendim içimdeki her kor ateşe kör olmuşcasına daha da ...
Devamı

MUTSUZ MUT

  Her şey. Cümlesi benim için tek bir nesne, tek bir özne, tek bir fiil ifade ediyordu hepsi aynı olacak bir biçimde sen… Peki ya senin fıtratında nerede benli izler? Mesken edindiğim hangi organından kovuldu bendim. Artık tasviri bile zor geliyor. Karanlıklarım şafaklardan bir haber, içimde kararan umutlar muttan bitap yine her şey kendi çapında bertaraf.   Uçsuz bir hayal değildi ki usulsüzce kendimi adadığım. Sebeplendiğim zerrelerine kendimden de biraz pay aradığım. Bozuk bir lehçeyle arıyor şimdi seni sesim . Eşim derdim, şimdi ise eşsiz bir derdin beşiğindeyim. Tek bir şey lazımken eksik hissettiklerime, tekbirler bile eksildi korku sükunetlerimde. İtiraz edemiyorum yalnızlıklarıma, sanki bakışlarım bile bana ait değil, aldığım nefesin bile tadı farklı, tanıyamıyorum kulağıma ilişen sesleri, uyuşmuş bozulmuş kalbimin akorları. O kadar yoksun ki, kendimden bile yoksun kalmışım...   Uzaklıkların tuzaklarına kaptırmışım yüreğimi, hüzün sanki hep pusuda. Pusulamın ...
Devamı

KIRK AKILLI BİR DELİ

Resim
                   Sevmek ne uzun bir kelime. Bir yüzü ezbere bilip her karışını ama her gün gördüğünde heyecanlanmak gibi. Nasıl söyler nasıl yapar bildiğin, tahmin edebildiğin halde her hareketini sabırsızlıkla izlemek gibi.                    Sevmek zor bir kelime. Fırtınanın ortasında kanatları sırılsıklam olmuş bir serçenin yuva yapmaya kanat çırpması gibi. Gökten bereket yağarken evini terk etmek zorunda kalan solucanlar gibi.                   Sevmek en bahtsız kelime. Sonunu bile bile her şeyi kendinle kıyaslayıp, kendine olan inancı başka birine de sergilemek gibi.  Bir elin cebinde diğer elin onun elinde ayaza dimdik durmaya çalışmak gibi.                   Sevmek ilaç gibi bir kelime. Bilmediğin, duymadığın en uzun fermanlarda derman bulmuşcasına sevinmek gibi. Bir kaç sayf...
Devamı