ÇIKMAZ ANLAMLAR
Ne kadarda yorgun toprağım , mecal eksik kalmış sözlerimde . Bir o kadarda ağır düşmüş bendim , sarkmış yüzüm kuru kuru solan hülyalarda . Vatanımda karışmış gönlüm kamaşmış kelimelerim burulmuş neresinden neyi tutacağım fikrim bozulmuş. Sanki iki elde bir kelepçe bağlanmış ayaklarım birbirine , ne dur diyebiliyorum düzene ne de avazım çıksada kar etmiyor sesim kimselere . Perdeler kapanmış göz çehrelerime alışamadım bu bende ki yeni sessizliğe . Üzülüyor bedenim mültecilere , ölümlere , savaşlara , rant kavgalarına ,yar elinden uzaklara . Olmuyor hiçbir şey olmuyor...
Ne kadarda uzağım dünyaya. Kayboldum içinde kaydolduğum hayatlarda da . Öksüz aslında bu sitem. Ne sisteme ne de sevilene deva eylemez tükenmez ama bitmiş kalemim . Kaderim sırra kadem basmış o bile beni yalnız bırakmış , salmış korkuyu içimize gelecek beklemekten tırsar olmuş geleceği gelebilecekleri millet . Devrilmiş mi devrik mi cümlelerim, serzenişt mi hakaret mi anlamlarım , susmak mı susamamak mı karamsarlığım ee işte kararsızım iki dirhem arasında kalmış ölüm ve yaşam .
Ne kadarda ne kadar . Aşık olmak vatana , yare bize gam katar. Vazgeçer mi seven elbet bir yol arar . İste cıkmaz bir yoldayım , ifşa etmek çok zor düşüncelerimi çünkü değmiyor kimseciklerin gönlüne . El açmaya çekinir oldum şah damarımdan yakınımdakine . Ahval arap saçı misali , bendeniz ondan mütevellit, boğuyor her ilmek açtıkça düğümleri.
Yorumlar
Yorum Gönder