5.32 KÜSUR KUSUR



  Zalimliğin bile güzel. Biliyorum hep isyan ettim her can yakmana içimden içimden mutlu olsamda. Neyin sarhoşluğu neyin tutarsızlığı bilmiyorum ama kıymete biniyordum her siteminde her kızgınlığında. Sinirlendiğim, kızdığım lahzalar, küstüğüm o manzaralar hiç yer etmiyor kalmıyor aklımda. Sanki her tartışma bir açılım niyetinde hükümetimde . Galiba bu gönül tahtımın hükümet kadını sensin. Anlam vermek güc içimde ki sana verilen kapitalisyonlara. Seçimlerde durmuş senden sonra. Yalnızsın artık, ilelebet iktidarsın hücrelerimde. Taarruz komutanlarım antikorlar bile el vermiş sana. Vasiyetin kalacak bu aşk bu bedende.

  Teslim olmak, koyvermek kendini, dağılmak değil bu benim için. Düşünsene her yanım ayrı oynamıyor sözümde özümde gözümde tek. Şimdi sence hangisi güç? Bunları başarabilmek mi yoksa bunları yeniklik olarak görebilmek mi? Başarmak değişiyor değilmi, insan neler isteyip neler düşünüp neler hayal edebiliyorken takdir görmek kanıtsana bir durumluktan çıktı. Diyelim başarısızım gözünde bunu senelerce denemek yetmez mi sabır niteliğinde.

  Ne saysam yetmicek anla. İşte aşk böyle bir şey. Çok ince bir ilmeği var ki bir sınırda o sınırı bir kez zorladın mı egonun hükmü altında duyguların dans etmeye başlar. Karşında ki onun için herşeyi yapmaya çalışır lakin ağızı ile kuş tutsa yaranamaz. Sebebi çok, eski yaşantıları, tecrübe edindikleri, sürekli kıyas sistemi, yetinmenin zaruri bir ihtiyaç değil gerçekten hangi koşulda işlevsel olduğunun bilinmeyişi, gelişmemiş düşünceler, oturmamış soru işaretleri ve benzeri. Bu bir yarışma değil. İçindeki bu duygularla insanı yarıştırman mantıklı mı? Benim için bunu yapar mı, bana bunu yapar mı, bakalım bir deneyeyim onu nasıl davranacak gibi kıstaslarınla yarışmaktansa güven ve inanç prosedürünü sorgulaması gerekir insanın. Ne koysam dolmaz ve hiç eksiltemeyeceğim bir duygu bütünlüğüne yatırım yapmak ahmaklık olsada, o dil iki diş arasına alınır baş koltuk arasında gezilip can kıymetlisinin yolunda yürünülür. Cismi yok kanıt arayamazsın, ismi çok her insanın farklı farklı namelerde bulunmasıyla türer farklı isimler, anlayan neden mi az? Çünkü ifadesiz soyut bir nesne elimizdeki; kendi gördüğümüz lale çayırları çoğu kez çoban dikenleri gölü görülür kimselere. O yüzden zordur nakış nakış işlemek bir insanın anlamları kendine. Prensibinizi yerim mesele bu değil ki . Buradaki ödün meselesi prensipten verilen kaçamaklar değil, burada ki ödün yeni bir düşünce sistemini yani yeni bir insanı anlama çabanız ne denli ileri düzeyde olmasıyla gereken içinizdeki sese yapacağınız sunumla alakalı.

  Seven sevdiğine sevdiğini, özlediğini, düşlediğini, rüyalarını söylesin...


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Asal Masal

   Bir varmış bir yokmuş... Çocuk masallarından kalan cümle girişlerinin ederi varlığın. Kulağımda bir şarkı tekrarlanıyor.Tezatlık bu ya; yokluğunda varlığını arıyor. Tüm günahlarını kucaklamışcasına sarılıyor yıldızlar, yüzünün anılarımda ki parlaklığına. Çiğ düşmüş soğuk yalnızlıklarım bölünüyor sen ve sensizliklere. Kaybolan güneşimin yerine hatıralarının tesellisi tesir ediyor hücrelerime. Bir yangın yeri bellenmiş yüreğim, ne kadar doysa da acılara hükmedemiyorum seni oradan alıkoymaya.     Evvel zaman içinde kalp yaman bir dert içinde sözler tellal, duygular virane iken bir yoksulluk varmış. Bir mirasın peşinde boğuşan gönlüm hep sensiz. Bundan mütevellit sen meteliksizliği. Keyfekeder hasretliğin omuzlarımda miras kalmış yıllanmış tedarik edemediğim namert senlilik . Tenim öyle buruş buruş ki, ifadelerim bile kaybolmuşken senin izlerine hala nasıl rastlayabilirdim. Ben anlattıkça beni anlamayan bendim içimdeki her kor ateşe kör olmuşcasına daha da ...
Devamı

MUTSUZ MUT

  Her şey. Cümlesi benim için tek bir nesne, tek bir özne, tek bir fiil ifade ediyordu hepsi aynı olacak bir biçimde sen… Peki ya senin fıtratında nerede benli izler? Mesken edindiğim hangi organından kovuldu bendim. Artık tasviri bile zor geliyor. Karanlıklarım şafaklardan bir haber, içimde kararan umutlar muttan bitap yine her şey kendi çapında bertaraf.   Uçsuz bir hayal değildi ki usulsüzce kendimi adadığım. Sebeplendiğim zerrelerine kendimden de biraz pay aradığım. Bozuk bir lehçeyle arıyor şimdi seni sesim . Eşim derdim, şimdi ise eşsiz bir derdin beşiğindeyim. Tek bir şey lazımken eksik hissettiklerime, tekbirler bile eksildi korku sükunetlerimde. İtiraz edemiyorum yalnızlıklarıma, sanki bakışlarım bile bana ait değil, aldığım nefesin bile tadı farklı, tanıyamıyorum kulağıma ilişen sesleri, uyuşmuş bozulmuş kalbimin akorları. O kadar yoksun ki, kendimden bile yoksun kalmışım...   Uzaklıkların tuzaklarına kaptırmışım yüreğimi, hüzün sanki hep pusuda. Pusulamın ...
Devamı

KIRK AKILLI BİR DELİ

Resim
                   Sevmek ne uzun bir kelime. Bir yüzü ezbere bilip her karışını ama her gün gördüğünde heyecanlanmak gibi. Nasıl söyler nasıl yapar bildiğin, tahmin edebildiğin halde her hareketini sabırsızlıkla izlemek gibi.                    Sevmek zor bir kelime. Fırtınanın ortasında kanatları sırılsıklam olmuş bir serçenin yuva yapmaya kanat çırpması gibi. Gökten bereket yağarken evini terk etmek zorunda kalan solucanlar gibi.                   Sevmek en bahtsız kelime. Sonunu bile bile her şeyi kendinle kıyaslayıp, kendine olan inancı başka birine de sergilemek gibi.  Bir elin cebinde diğer elin onun elinde ayaza dimdik durmaya çalışmak gibi.                   Sevmek ilaç gibi bir kelime. Bilmediğin, duymadığın en uzun fermanlarda derman bulmuşcasına sevinmek gibi. Bir kaç sayf...
Devamı